สาธิต บวรสันติสุทธิ์

ตราบใดที่โควิดไม่หยุด เราก็อาจจะต้องถูกหยุด อันนี้ไม่เกี่ยวกับการเมืองนะ แต่เป็นเรื่องที่เป็นห่วงมาตลอด นอกเหนือจากคนใกล้ตัวที่ติดโควิด หลายคนเสียชีวิต ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่ารอบๆตัวเรามีละอองโควิดกระจายเต็มไปหมด ตอนนี้ได้ตื่นขึ้นมายังหายใจได้เต็มปอด มีครอบครัวอยู่พร้อมหน้า ก็ถือว่าโชคดีแล้ว และถ้ายังมีงานทำ มีรายได้อยู่ก็ถือว่าโชคดียิ่งกว่าถูกล็อตเตอรีแล้ว เพราะตอนนี้รอบตัวนอกจากโควิด ก็คือ เพื่อนๆคนรู้จัก ไม่ถูกลดเงินเดือน ก็ถูกเลิกจ้าง

เมื่อได้ยินคำว่า “ผ่อน” แปลว่าภาระหนี้เกิดขึ้นแล้ว อย่างเช่น ผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ผ่อนมือถือ ฯลฯ การผ่อนพูดง่ายๆ ก็คือการที่เจ้าหนี้ เช่น สถาบันเจ้าของบัตรเครดิต ฯลฯ แบ่งยอดชำระจากที่เราต้องชำระเต็มออกเป็นงวดย่อยๆ แบ่งจ่ายรายเดือน อาจจะ 3 เดือน 6 เดือน 10 เดือน แล้วแต่เงื่อนไขและข้อกำหนดของเจ้าหนี้

เกือบ 2 ปีของวิกฤติโควิดไม่เพียงแต่จะทำให้เกิดวิกฤติเศรษฐกิจและวิกฤติสาธารณสุขแล้ว ยังทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของพวกเราอย่างมากมาย อย่างที่เห็นกันทั่วไป ไม่เพียงแต่ การใส่หน้ากากอนามัยกลายเป็นสิ่งจำเป็นเมื่อออกจากบ้าน หรือ การอยู่แต่ในบ้าน ไม่จำเป็นไม่ออกนอกบ้าน ยังพฤติกรรมและไลฟ์สไตล์ของเราที่เปลี่ยนไปจากเดิม ซึ่งปรากฏการณ์การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น จนนำไปสู่ภาวะปกติแบบใหม่ (New normal) ในหลายๆเรื่อง แต่เรื่องที่จะคุยก็คือ การซื้อของออนไลน์

เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา ครม. มีมติเห็นชอบมาตรการเยียวยากลุ่มผู้ได้รับผลกระทบจากมาตรการล็อกดาวน์ในครั้งนี้

วิกฤติโควิดครั้งนี้รุนแรงและยาวนานกว่าที่คิด ถือได้ว่าเป็นวิกฤติเศรษฐกิจที่รุนแรงที่สุดถ้าไม่นับวิกฤติเศรษฐกิจที่เกิดจากสงครามโลก หลายคนต้องตกงาน หลายธุรกิจต้องเลิกกิจการ แต่ด้วยค่าใช้จ่ายที่แม้จะประหยัดอย่างไร ก็ยังต้องกินต้องใช้ ทำให้หลายคนเป็นหนี้ และเป็นหนี้เสียตามมาต่อเนื่องจากไม่มีรายได้มาชำระหนี้

การบริหารเงินเพื่อวัยเกษียณ ก็คล้ายกับการบริหารงบดุลบริษัท คือ บริหารทรัพย์สิน และบริหารหนี้สิน โดยรายได้จากทรัพย์สินจะต้องมากกว่ารายจ่ายตลอดชีวิตเกษียณ ความเสี่ยงด้านการเงินของวัยเกษียณก็คือ ความเสี่ยงของ 2 ปัจจัยนี้นั่นเอง

ในยุค VICA ที่เหตุการณ์ต่างๆมีความซับซ้อน ผันผวนรุนแรงและรวดเร็วมาก จนแทบคาดการณ์ไม่ได้เลยว่าพรุ่งนี้จะเกิดเหตุการณ์อะไรบ้าง ผลตอบแทนของการลงทุนของเราจะเป็นอย่างไร ตัวอย่างง่ายๆ เรามักจะไม่รู้เลยว่ารัฐบาลจะออกกฎหมายอะไรออกมา หรือต่างประเทศจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นมาบ้าง ดังนั้นที่เห็นทำกันหลายคน ก็คือ ดูข่าวว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วเอามาตัดสินใจในการลงทุน แม้จะเป็นวิธีที่ดี แต่หลายครั้งข้อมูลเราก็รู้ช้าเกินไป โดยเฉพาะข้อมูลจากต่างประเทศ หรือ บางทีรู้ทันแต่ไม่รู้ว่าจะวิเคราะห์และตัดสินใจอย่างไรดี

ทุกอาชีพเป็นเหมือนกันหมด หากอยากประสบความสำเร็จต้องไม่หยุดที่จะเรียนรู้ และจากประสบการณ์ของผมที่ทำงานจนเกษียณแล้ว ก็กล้าพูดได้เต็มปากเลยว่า ความรู้ในห้องเรียนคือพื้นฐาน ความรู้นอกห้องเรียนคือประสบการณ์ที่ช่วยให้เราต่อยอดและประยุกต์ความรู้ที่เคยเล่าเรียนมาให้ขยายต่อเนื่องมากขึ้น ลงลึกมากขึ้น ใช้ประโยชน์ได้มากขึ้น ผมจึงชอบที่จะอ่านบทความ แนวคิดของกูรูท่านอื่นๆ เสมอมา

30 มิถุนายนก็ถึงเส้นตายที่เราต้องยื่นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาสำหรับคนที่ยื่นผ่าน internet กันแล้ว (แต่สำหรับคนที่ยื่นด้วยกระดาษเลยกำหนดไปตั้งแต่ 31 มีนาคมที่ผ่านมาแล้ว)

เราขึ้นบันไดมา 7 ขั้นแล้ว คือ ขั้นที่หนึ่ง คือ การรู้จักตนเอง, ขั้นที่สอง คือ เริ่มออมทันที และมีวินัยในการออมให้สม่ำเสมอ , ขั้นที่สามคือการศึกษา และเลือกประเภทตราสารหรือหลักทรัพย์หรือกองทุนรวมที่เหมาะสม, ขั้นที่สี่ คือ การตั้งเป้าหมาย, ขั้นที่ห้า คือการวิเคราะห์หาทางเลือกต่างๆ, ขั้นที่หก คือการกระจายความเสี่ยง , ขั้นที่เจ็ด คือการใช้สิทธิประโยชน์ทางภาษีให้เต็มที่

เรามาเริ่มขั้นที่แปดกันเลยดีกว่า ขั้นที่ แปด คือการตัดสินใจลงทุน